Aan modelbaan Piets Pieck Plein heb ik ca. 20 jaar gewerkt, in die tijd heb ik me een aantal technieken ontwikkeld en andere eigen gemaakt. Omdat ik een trage modelbouwer ben met toen weinig vrijetijd, heeft het bouwen lang geduurd. Mijn vrouw Betty heeft het werk aan deze weinig zinvolle bezigheid altijd gedoogd, ze heeft zelfs geholpen met fijn knipwerk.
Door de MS ging mijn mobiliteit steeds verder achteruit, waardoor ik op enig moment ook mijn handen niet meer kon gebruiken. Op dit moment kan ik enkel mijn hoofd nog bewegen. Door het gebruik van een mondmuis kan ik gelukkig mijn laptop nog gebruiken. Vrienden zijn dan bijzonder waardevol, ze gingen belangeloos helpen om mijn modelbaan af te bouwen.
Jan Potters heeft mij met raad en daad bijgestaan bij de bouw van de huisjes en de modelbaanbak. Gedurende minimaal 25 jaar hebben Jan en ik elkaar wekelijks geholpen en geplaagd op de zolder bij Jan en later bij mij thuis. Ook heeft Jan de nog resterende huisjes gebouwd toen ik het niet meer kon. Jan was altijd al mijn vraagbaak op techniek- en modelbouw gebied.
Samen met Gerbrand Haans heb ik de rails gelegd en de elektrische besturing gerealiseerd. Dat heeft plaatsgevonden in de periode nadat ik gestopt was met werken. Van deze ervaren modelbouwer heb ik veel geleerd op elektrotechnisch gebied.
De modelbaanbak stond op enig moment in een slaapkamer die als kantoor/hobbykamer in gebruik was genomen. Werken aan de baan en de huisjes was niet meer mogelijk door de groeiende MS-problemen. Mijn wens was nog om een tijdschriftartikel te schrijven over de bouw van de gebouwen, waartoe ik contact heb opgenomen met Len de Vries. Len bood een paar dagen later aan om de baan af te bouwen en er dan meteen een artikel over te schrijven. Een paar weken later werd de baan in een boedelbak geladen. Len en zijn vrouw Anneke Boelens namen de modelbaanbak mee naar huis en hebben hem daar omgetoverd tot een fenomenale modelbaan. Telkens ontvingen we via WhatsApp foto’s van de vorderingen. De baan werd steeds mooier en mijn vrouw Betty besloot om de baan bij terugkeer in de woonkamer te plaatsen.
Over de bouw van de baan en een aantal goederenwagons schreef Len twee artikelen die in Rail Magazine 407 en 408 zijn gepubliceerd.
Na publicatie van de artikelen in Rail Magazine nam Hans van den Boom contact met mij op. Hij vond de modelbaan dermate mooi dat deze een plaats verdiende op On Trax 2024. On Trax is een jaarlijks gehouden modelbouw tentoonstelling in het Spoorwegmuseum. Hans nam contact op met de organisatie en regelde een plaatsje.
Een belangrijk verzoek van de organisatie was het laten rijden van treinen op de modelbaan. Door een foutje in een eerdere fase van de bouw was dit niet meer mogelijk. Hans kwam met Wim Smits om de baan weer rijdend te maken en te versterken. Het foutje werd gevonden en de trein reed en de draaischijf draaide er weer lustig op los. Ook wisten ze de rijeigenschappen van de locs te verbeteren door de decoders te her-programmeren. Hans verbouwde ook nog een oude naaidoos tot een mooi kistje om het rijdend materieel in te vervoeren. Al met al hebben ze de baan tentoonstelling waardig gemaakt.
Mijn neef Ton van Oorschot vond dat de schragen onder de modelbaan geen goed deden aan de modelbaan. Kortom zei Ton die design gericht is “Het is geen gezicht”. Samen met Betty heeft hij een tafel met vier stabiele zwarte poten gemaakt waar de modelbaan nu op staat. Het geheel is nu echt een plaatje.
Elektricien Remko Clijsen heeft de losse stroomdraden weggewerkt en apparatuur voor het in- en uitschakelen van verlichting en rijstroom met een afstandsbediening ingebouwd.
Onze (schoon)kinderen hebben van Betty rijles gehad zodat ze op On Trax de bezoekers konden trakteren op leuke demonstraties. Na een kanonnade van anderhalf uur van mij met informatie over de bouw en details van de bouwsels konden ze de bezoekers van informatie voorzien. Vragen beantwoorden hebben ze frequent moeten doen tijdens de tentoonstelling en hebben ze ook heel goed gedaan. Ik kreeg de indruk dat ze het wel leuk hebben gevonden, maar dat kan schijn zijn. Zelf heb ik er wel lol in gehad. 🙂
Moraal van het verhaal
Zonder de spontane inzet van familieleden en vrienden was het nooit zo’n mooie modelbaan geworden. Het resultaat en het proces daarnaartoe heeft bijgedragen aan enorm veel extra levensvreugde. Daarvoor ben ik ze allemaal bijzonder dankbaar! Het zijn allemaal helden en ze zijn dierbaar voor mij.
Gesprek met nicht Jos uit Noord-Holland
Nicht Jos vindt het heel opmerkelijk dat de vrienden van Piet zo spontaan hebben aangeboden om alles van de modelbaan heel belangeloos verder af te bouwen. In het westen van het land zou dat niet gebeuren, de mensen zijn daar veel meer individueler.
Is getekend Piet van Oorschot.